aida
isa kang binibini na
tapat kong magmahal
isa kang prinsesa na
nawala at ngayon
ay natagpuan
ang layo nang araw
ang gabi ay nandito na
ang unan ay basangbasa
punong puno na
naman nang luha
bakit ang bagyo
kong darating ay mabangis
bakit ang kidlat
ang sulyap ay napakasakit
bakit ang baha
tinatangay niya
ang lahat walang itinitira
bakit ang tadhana
ang ibinibigay sa iba
ay laging pagdurusa
dahil ba kaya sa pag-ibig
na tutuo ang buhay ay napuno
dahil ba sa pag-ibig hinahamak
kahit kamatayan makapiling
lamang ang sinisinta at kasuyo
pag-ibig bakit ka ganyan
kong minsan ang puso
ay nadudurog
di makatulog
dahil sa ikaw
ay napakalayong ligaya
na di namin kayang maabot...
